سال نود و هشت به پایان رسید. یکی از سخت ترین سال ها برای مردم ایران و البته سراسر جهان. نیازی به برشمردن دوباره مصائب این سال عجیب و غریب نیست. اما بیایید از زاویه ای دیگر به شرایط نگاه کنیم.
دوستان! قانون اساسی جهان بر اصل ناپایداری استوار است. هیچ چیز در این جهان ثابت نبوده و پیوسته در حال تغییر و دگرگونی است. نه حال ناخوش و دوران سختی دائمی خواهد بود و نه خوشی و آسایش. پس نه در سختی ها امیدمان را از دست بدهیم و نه در خوشی ها مغرور و دلبسته شویم.
بهتر است دوباره دانش آموز شویم. آری دانش آموز! و معلم ما جهان خواهد بود. طبیعت بزرگ آنقدر آگاهی و و دانایی در چنته دارد که یک دانش آموز تشنه را به کمال رسانده و بر جایگاه استادی بنشاند. آن روز دیگر نه سختی ها سخت است و نه خوشی ها مایه آرامش. آن روز آرامش از درونمان نشات می گیرد و به بیرون نیز سرایت می کند.
وقت آن رسیده به خدای طبیعت اعتماد کنیم و خود را نه عقل کل، که دانش آموز بدانیم.
به قول مولانا، قبل از مرگ باید مرد. باید در مقابل جانان قطره شد، خاک شد، نیست شد، تا او خود ما را به عرش اعلا، به بالاترین ها، به کمال برساند.
.
بمیرید، بمیرید، به پیش شه زیبا
بر شاه چو مردید همه شاه و شهیدید
بمیرید، بمیرید، وز این ابر برآیید
چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید
پایان سال نود و هشت و آغاز سال نود و نه بر شما مبارک
