طبیعت جایی است که شما می‌توانید رها بوده، عادت‌های همیشگی‌تان را ترک کرده، یاد بگیرید به دوستانتان اعتماد کرده و درنهایت جایی است که می‌توانید بهترین خودتان باشید. به‌عنوان افراد درگیر با طبیعت، نام بردن تعدادی از مزایا و دلایل پایان‌ناپذیر حضور در طبیعت کار آسانی است. اکنون می‌خواهیم به صادقانه‌ترین شکل ممکن، آنچه را دوست داریم با شما به اشتراک بگذاریم. حمایت از فعالیت در فضای باز صرفاً محصول جانبی یک سبک زندگی است. همه افراد و به‌خصوص کودکان، باید وقت بیشتری را در طبیعت بگذرانند. اما دلیل چیست؟
1- حرکت و جنبش برای افزایش تعادل، آگاهی حسی و جلوگیری از چاقی
فضای باز درواقع مرحله نهایی برای بازی‌های بدون برنامه و البته فعالیت بدنی است. بازی‌های بدون برنامه یا بدون ساختار توسط verywell.com این‌گونه تعریف می‌شوند: ((نوعی از بازی که در آن کودکان به بازی‌های آزاد بدون یادگیری هیچ‌گونه هدفی می‌پردازند. بازی بدون ساختار نیازی به آموزش مربی ندارد)). و اما دیدگاه من از بازی بدون ساختار: ((دویدن‌های صبح زود در آخرهفته‌ها بدون هیچ برنامه از پیش تعیین‌شده‌ای)).
افزایش بازی‌های بدون نیاز به تحرک یا بازی‌هایی که نیاز کمی به فعالیت فیزیکی دارند؛ مانند بازی‌های ویدئویی و الکترونیکی باعث شده تا توجه کمتری به بازی‌های بدون ساختار شود. کودکان وقت بیشتری را در خانه صرف چنین فعالیت‌هایی کرده و دائماً سرگرم بازی‌هایی هستند به شکل الکترونیکی بوده و که نیاز به آموزش دارند. این روند سپری کردن زمان کمتر در فضای خارج از خانه، باعث مشکلاتی چون افزایش چاقی در کودکان، مشکلات حسی و عدم تعادل شده است.
آنجلا هانکسام، درمانگر کودکان و بنیان‌گذار تیمبرنوک، به افزایش چشمگیر کودکانی که به دلیل امراض حسی به متخصصین مراجعه می‌کنند اشاره دارد. او می‌گوید: ((درحالی‌که ما همچنان در حال کاهش زمان و مکان کودکان برای بازی در خانه و ایجاد فضاهای باز برای بازی خارج از خانه هستیم، شاهد افزایش دائم تعداد کودکانی هستیم که دچار مشکلات حسی هستند)). من چیزهای زیادی از مقاله ایشان، به نام «کودک ناامن: ضرر بازی کمتر در فضای باز بیشتر از منفعتش است» یاد گرفته‌ام.
برخلاف بازی‌های کم‌تحرک یا داخل خانه، بازی کردن در فضای باز باعث ایجاد طیف کاملی از تحریکات حسی در فرد می‌شود. ازنظر عصب‌شناسی، انواع مختلفی از ورودی‌های حسی برای پرورش مهارت‌های پویا که بعداً در زندگی به ما به‌عنوان افراد بالغ امکان موفقیت را می‌دهند، لازم است. به تمام حواسی که در طول یک سفر کوهنوردی درگیر می‌شوند و یا سرنخ‌هایی که در طول سفر برای مطمئن شدن از امنیت یک مسیر خاص استفاده می‌کنیم، فکر کنید. ما اغلب وابسته به مهارت‌های حسی توسعه‌یافته هستیم.
همچنین هانسکام خاطرنشان می‌کند که بیماری سیستم دهلیزی توسعه‌نیافته در کودکانی که وقت کمتری را در طبیعت می‌گذرانند، شایع‌تر است. سیستم دهلیزی مسئول حفظ توانایی تعادل است. همه ما می‌دانیم که یادگیری فعالیت‌هایی مانند اسکی کردن در بزرگ‌سالی می‌تواند سخت باشد. یادگیری حفظ تعادل ممکن است برای هرکسی سخت باشد. اکنون تصور کنید شخصی هستید که در طول دوره رشد جوانی، سیستم حفظ تعادلتان را پرورش نداده‌اید. آیا ما واقعاً داریم نسلی با مهارت اسکی افتضاح را پرورش می‌دهیم؟ من به‌شخصه دوست دارم تمام چیزهایی را که یاد گرفته‌ام با فرزندانم به اشتراک بگذارم.
طبق گفته بن کلسکی در برنامه تدتاک با عنوان «به طبیعت نزدیک شو» در سال 2014 تعداد کودکانی که در طبیعت و فضای باز حضور دارند نسبت به تعداد نسل والدینشان نصف شده است. او کودکان سال 1970 را با کودکان سال 2000 مقایسه کرد؛ در یک ارتباط مستقیم، میزان چاقی کودکان در این مدت‌زمان سه برابر شده بود، که احتمالاً یکی از اصلی‌ترین پیامدهای در خانه ماندن است. بدیهی است که این اتفاق به لطف تغییر سبک زندگی، افزایش سریع فعالیت‌های کم‌تحرک و شیوع بازی‌های ویدئویی به‌جای فعالیت‌های بدنی رخ داده و اتفاقی نبوده است.
بنابراین؛ سعی کنید فرزندانتان را بیشتر از خانه بیرون برده و با طبیعت آشنا کنید
2- سالم نگه داشتن قوه بینایی
میوپیا اصطلاحی پزشکی برای بیماری نزدیک‌بینی است؛ اختلالی که در آن افراد بر اشیاء نزدیک به خود به‌خوبی تمرکز می‌کنند اما اشیاء دور فوق‌العاده برایشان مبهم بوده و نمی‌توانند بر آن‌ها تمرکز کنند. با توجه به دانش محدود من و عدم توانایی عمومی در هضم موارد پزشکی، نزدیک‌بینی ناشی از بزرگ شدن بیش‌ازحد مردمک چشم و ایجاد یک نقطه کانونی در جلوی شبکیه چشم به‌جای خود شبکیه است. اصولاً، یک محدودیت استاندارد برای بزرگ شدن مردمک چشم وجود دارد که در ادامه خواهم گفت.
اختلال میوپیا عمدتاً اختلالی ارثی است. البته تحقیقات اخیر دانشمندان نشان می‌دهد که خطر ابتلا به این بیماری با قرار گرفتن بیشتر در معرض نور طبیعی کاهش می‌یابد. نور طبیعی به جلوگیری از افزایش رشد مردمک چشم و محدود نگه‌داشتن رشدش کمک می‌کند.
یک مطالعه در مرکز تحقیقات چشم‌پزشکی نیز در سال 2011 نشان داد: «با هر یک ساعت زمان اضافه‌ای که در طبیعت و خارج منزل سپری کنید، 2% از اختلالات مربوط به نزدیک‌بینی کاهش می‌یابد». بنابراین هر یک ساعت سپری‌شده در خارج از منزل، ریسک از دست دادن توانایی دیدن اشیاء نزدیک را 2% کاهش می‌دهد.
در کشور تایوان زمانی که بیماری نزدیک‌بینی به‌عنوان یک بیماری همه‌گیر شناخته شد، مطالعه‌ای مشابه با آمریکا انجام شد. نتیجه مطالعات نیز مانند نتایج تحقیقات سال 2011 بود: ((سپری کردن زمان بیشتر در خارج از منزل در طول روز، ممکن است یک استراتژی عملی برای مهار شیوع رو به افزایش بیماری نزدیک‌بینی باشد)).
و بازهم تحقیقاتی که در کشور استرالیا انجام شد، نشان داد: ((میزان بالاتر زمان سپری‌شده در خارج از منزل ارتباط مستقیمی با ابتلای کمتر به بیماری میوپیا دارد)). همان‌طور که می‌بینید، روند این تحقیقات و نتایج غیرقابل‌انکار است.
نکته‌ای که به نظرم جالب می‌آید این است که نه‌فقط مانیتورهای دیجیتالی، بلکه عدم قرار گرفتن در معرض نور طبیعی فضای بازهم تأثیر زیادی در ابتلا به این بیماری دارد. عدم جدی گرفتن حضور در طبیعت و فضای باز می‌تواند به قیمت جلوگیری از پیشرفت متناسب بینایی‌تان تمام شود. واقعاً دیوانگی است!
3- متعادل‌سازی میکروبیوم پوست
«ذره‌ای آلودگی هرگز به کسی آسیب نمی‌رساند». من فکر می‌کنم آدم خوش‌شانسی هستم که این جمله را در طول زمان رشد خود بارها شنیدم؛ مثلاً هنگامی‌که غذایی را که بر زمین ریخته بود خوردم و یا روزهایی که پابرهنه بر زمین‌ها می‌دویدم. ایده والدین من این بود که یک سیستم ایمنی قوی یعنی نترسیدن مدام از میکروب‌ها و آلودگی‌ها، اما در آن زمان نمی‌دانستم این مفهوم کاملاً علمی است.
میکروبیوم، اجتماعی از میکروارگانیسم‌ها- یا میکروب‌ها- مانند باکتری، قارچ و ویروس‌هایی است که در یک محیط خاص زندگی می‌کنند. میکروبیوم پوست به‌طورکلی یعنی مجموع تمامی میکروارگانیسم‌های زنده روی پوستتان. میکروارگانیسم‌های پوست از میکروبیوم‌های محیط و سطوحی که با آن‌ها تعامل داریم حاصل می‌شوند.
محیط زندگی ما که کاملاً استریل شده و پر از مواد ضدعفونی‌کننده است، تنوع میکروبیوم‌های موجود در سطح پوست کودکان و بزرگ‌سالان را محدود می‌کند. ممکن است بگویید خب، این‌گونه فرزندانمان تمیزتر هستند. مشکل چیست؟ در پاسخ باید بگویم که تنوع این میکروبیوم‌ها برای تقویت سیستم ایمنی مفید بوده و بدون وجود این تنوع، ریسک ابتلا به انواع بیماری‌ها، امراض و اختلالات پزشکی دیگر مانند آسم را در خود افزایش می‌دهید.
دیوید سوزوکی از بنیاد سوزوکی، پس از تحقیقات فراوان نتیجه گرفت که کثیف شدن پوست مفید است؛ به‌خصوص برای تنوع دادن به میکروبیوم پوست.
وی توضیح می‌دهد که تنوع میکروبیوم پوستی از طریق مناطق با پوشش گیاهی فراوان حاصل می‌شود، اماکنی که پوست انسان با میکروبیوم‌های موجود در آن گیاهان در تعامل باشد. همان‌طور که می‌دانید، محیط‌های داخل خانه اغلب فاقد این میکروبیوم‌های مفید هستند.
وی همچنین توضیح می‌دهد: ((ثابت شده که یک میکروب موجود در گل‌ولای و خاک مرطوب به نام مایکوباکتریوم واکی (Mycobacterium vaccae) بر انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز برای کاهش استرس و بهبود عملکرد شناختی تأثیرگذار است. همچنین میکروب دیگری نیز به نام (Acinetobacter lwoffii) در محیط‌های طبیعی یافت شده که برای سیستم ایمنی، جلوگیری از بیماری آسم، تب یونجه و سایر بیماری‌هایی که کودکان در معرض ابتلا به آن هستند بسیار مفید است)).
در ادامه، سوزوکی در یکی از مطالعات دانشگاه هلسینکی متوجه شد شیوع روزافزون آلرژی‌ها به دلیل کاهش تنوع زیست‌محیطی ماست. هنگامی‌که دو گروه برای کارهای مطالعاتی مقایسه شدند، گروهی که کمتر در معرض محیط‌های متنوع بودند (افرادی که به‌طور کل زمان کمتری را در طبیعت گذرانده بودند) در مقایسه با گروه دیگر در معرض خطر بیشتر ابتلا به انواع آلرژی بودند و تفاوت این دو گروه در پوستشان بود.
از سوی دیگر، افرادی که در تعامل بیشتری با گیاهان و درختان بودند تنوع میکروبیوم پوستی بیشتری داشته و کمتر به آلرژی مبتلا می‌شدند.
4- حفظ منابع طبیعی
کودکانی که بیشتر در طبیعت و خارج از منزل حضور داشته و بازی می‌کنند، بزرگسالانی هستند که در آینده از طبیعت محافظت می‌کنند. بله درست است، مطالعات نشان می‌دهند افرادی که در طرفدار حفاظت از محیط‌زیست هستند، معمولاً افرادی هستند که در جوانی و سنین پایین بیشتر در طبیعت و فضای باز حضور داشته‌اند.
نویسنده‌ای به نام رندی وایت می‌گوید: ((تعامل منظم و بازی در طبیعت چیزی است که باعث ایجاد عشق به طبیعت و اشتیاق به حفظ آن می‌شود، یا به تعبیر او باعث ایجاد یک اخلاق دوستانه با محیط‌زیست می‌شود)). من کوه‌ها و برف‌ها را دوست دارم و دلم می‌خواهد تا ابد باقی بمانند. جالب است بدانید که این عشق به طبیعت در 3 سالگی با شناخت ورزش اسکی (که طبق استانداردهای جدید آن‌چنان هم زود نیست) برانگیخته شد.
همچنین مطالعاتی که در دانشگاه بریتینای کلمبیا انجام شد، حاکی از ارتباط مستقیمی بین بزرگ‌سالان حامی محیط‌زیست و تجربیات کودکی‌شان در طبیعت است. کاترین باروم این آزمایش را انجام داد و دریافت که وقتی تجربیات کسب‌شده در طبیعت حسی مثبت را در کودکان ایجاد کنند، این عشق به طبیعت تا بزرگ‌سالی نیز ادامه خواهد یافت.
معمولاً هرسال در فصل زمستان یک مکالمه تکراری بین من و دوستانم درحالی‌که روی صندلی اسنوبرد (نوعی منطقه کوهستانی در ایالات‌متحده آمریکا) نشسته‌ایم وجود دارد. دوستم باب می‌گوید: ((ما خیلی خوش‌شانسیم.. ما واقعاً به خاطر داشتن این نعمت فوق‌العاده خوش‌شانسیم… مردم نمی فهمن… لعنت…)) سپس صدایش رفته‌رفته ضعیف شده و با کلماتی ترکیب می‌شود که نمی‌توان آن‌ها را نوشت!
البته حق با اوست، مردم درک نمی‌کنند. همه افراد این ذوق و علاقه را نسبت به یک ورزش خاص ندارند. ممکن است ما نیازی به دلیل برای آوردن کودکان به طبیعت نداشته باشیم، اما بقیه مردم نیاز دارند.
ترجمه شده توسط تیم تولید محتوای دوبیسل
