اصول برخورد با روستاییان و افراد محلی

سفر به مناطق بکر طبیعت لذتی دارد که با هیچ یک از لذت های زندگی قابل مقایسه نیست. اما توجه به یک نکته در اینگونه سفرها امری ضروری است که از قضا بیشتر مواقع توسط گردشگران نادیده گرفته می شود. آن هم طرز برخورد با افراد محلی آن مناطق است. در سفر به مناطق بکر و دست نخورده باید در نظر داشته باشید که افراد محلی آن مناطق نیز کمتر با دیگر مردمان در ارتباط بوده اند و به آداب و سنن خاص خودشان رفتار می کنند. این افراد در اصل صاحبان اصلی این مناطق هستند و این گردشگران هستند که باید خود را با آداب آنان تطبیق دهند. عدم رعایت اینگونه مسائل گاهی باعث آزردگی محلی ها شده و موجب می شود آنها برای همیشه دید بدی نسبت به گردشگران پیدا کنند و نسبت به آنان رفتار بدی نشان دهند. همیشه به یاد داشته باشید که روستاییان مردمان مهربانی هستند. تا وقتی که از خطوط قرمزشان فراتر نرویم.

در طبیعت گردی و کوهپیمایی ،با افرادمحلی چگونه رفتار کنيم:

۱ – در برخورد با افرادمحلی ، روستانشینان ، عشاير و چوپان ها رعايت احترام و ادب را مد نظر داشته باشيد . به ويژه در سلام دادن به ريش سفيدان هميشه پيش دستي نماييد . از آنجايي که اين گونه افراد به کوه نوردان به چشم شهرنشينان و افراد با سواد نگاه مي کنند ، انتظار رعايت آداب و معاشرت بيشتري را از طرف آنها دارند .

۲ – هنگام عبور از داخل روستا ، از شوخي کردن با هم نوردان جداً پرهيز کنيد و بايد در نظر داشته باشيد که ورود شما به روستا به ويژه در لباس و تجهيزات کوه نوردي که معمولاً رنگهاي شادي نيز دارند ، کنجکاوي جمعيت روستايي را برانگيخته مي کند و حرکات و رفتار شما را در زير ذره بين قرار مي دهد .

۳– در برخورد با بچه ها مهربان باشيد و از اينکه ممکن است دنبال شما راه بيفتند و وسايل شما را از روي کنجکاوي لمس کنند صبور باشيد

۴ – از عکس گرفتن و فيلمبرداري داخل روستا ، بدون اطلاع از فرهنگ و آداب و رسوم منطقه ، خودداري نماييد .

۵ – از توقف در مقابل درب ورودي خانه ها پرهيز نماييد و سعي کنيد در مقابل اماکن عمومي از قبيل مغازه هاي روستا ، قهوه خانه ، مسجد و يا ميدان توقف کنيد .

۶ – از پوشيدن شلوار کوتاه و زيرپوش رکابي در داخل روستا يا هنگام عبور از کنار چادرنشينان پرهيز کنيد .

۷ – هنگام برداشتن آب از چشمه ها و قنات هاي داخل آبادي سعي کنيد از افراد مسن و با تجربه گروه جهت آوردن آب استفاده کنيد . ( از آنجايي که وظيفه آب آوردن و شستن لباسها و ظروف بر عهده دختران جوان مي باشد اين محل ها در بيشتر اوقات روز به زنان و دختران اختصاص دارد )

۸ – افرادمحلی خود را از لحاظ جسماني و برخورد با طبيعت قوي تر از شهري ها مي دانند . سعي کنيد توي ذوقشان نزنيد

۹ – هنگام ورود و نزديک شدن به اماکن مذهبي که معمولاً با نامهاي پير ، قدمگاه ، اجاق ، زاويه ، آستانه ، سقاخانه و …. شناخته مي شود ، بايد در نظر داشته باشيد که اينگونه اماکن در نظر افرادمحلی از قداست و احترام زيادي برخوردارند . برخي از درختان مثل درخت توت ، زال زالک ، سدر (کنار) ، مورد و …. نيز مقدس شمرده مي شوند . البته اين قداست از مکاني به مکان ديگر فرق مي کند .

۱۰ – از ورود به کشتزارهاي گندم و علفزارهايي که در انحصار افراد قرار دارند جداً خودداري کنيد . در صورت اجبار از مرزهاي موجود بين قطعه زمين ها استفاده نماييد . بايد توجه داشت درآمد روستاييان مناطق کوهستاني معمولاً بسيار پايين بوده و تنها راه درآمدشان چند راس گوسفند و همين مزارع کوچک مي باشد .

۱۱ – از آنجاييکه در فصل کاشت و يا موقع وجين و برداشت محصول ، زنان و دختران جوان نيز پا به پاي مردان در مزارع و باغات به کار مشغولند ، لذا بايد از ورود به آنجا بدون اجازه جداً خودداري کرد .

۱۲ – در صورت ورود ناخواسته به ملک خصوصي افراد در مواجهه با اعتراضشان به جاي بحث و مجادله ، از آنها عذرخواهي نماييد .

۱۳ – در برخورد با سگهاي گله نبايد سر به سر آنها گذاشت و آنها را عصباني تر کرد زيرا در اين صورت نارضايتي صاحب گله را نيز فراهم کرده ايد . در مقابله با سگهاي وحشي از خود چوپان يا صاحب سگ کمک بگيريد .

۱۴ – موقع پرسيدن فاصله محل ها ، توجه داشته باشيد که افرادمحلی در تخمين زمانها ، معمولاً به علت عدم استفاده زياد و روزمره از ساعت ، يا به علت آشنايي و رفت و آمد زياد در محل ، آنرا نزديک تر از آنچه هست برآورد مي کنند يا در دوري فاصله ها دچار اغراق و مبالغه مي گردند . زندگي در طبيعت بيشتر با اوقات شرعي و طلوع و غروب آفتاب ارتباط دارد .